خاطرات دفاع مقدس (جبهه و جنگ)،کرامات شهدا

سلام درخصوص قطعنامه 598 مطالب مبهمی وجود دارد و حتی در بعضی موارد نمیتوان موضع گیری درست امام خمینی را نیز متوجه شد . مثلا در مقاله ای در همین سایت از زبان دکتر ولایتی اشاره شده که امام حتی در سال 61 خواهان صلح بود اما صلحی که متجاوز مشخص و غرامت پرداخت شود . حال چرا امام قبول قطعنامه 598را جام زهر نامید این قطعنامه اگر چه خواسته امام برای پرداخت غرامت و تعیین متجاوز را به به صورت روشن مطرح نکرده بود اما در آن تا حدودی به آن اشاره شده است پس اگر چه با توجه به دیدگاه امام برای صلح چندان مطلوب نبوده اما آنقدر نیز بد نبوده که امام آن را جام زهر بنامد؟

دانشجوی محترم ضمن تشکر از تماس مجدد شما با این مرکز ، توضیح این جمله حضرت امام (ره) در مورد پذیرش قطعنامه و آتش بس با عراق، نیازمند شناخت دقیق اهداف و انتظارات نظام اسلامى و حضرت امام (ره) از دفاع مقدس در مقابل تهاجم نظامى دشمن و موضع گیرى هاى کلان و بلند مدت ایشان درباره جنگ تحمیلى و بالاخره شرایطى که منجر به پذیرش قطعنامه 598 از سوى ایران شد، مى باشد. از این رو به اختصار مطالبى را بیان مى نماییم: الف. اهداف نظام اسلامى از دفاع مقدس‏ الف. هر چند شروع جنگ تحمیل به هیچ وجه با خواست و اراده نظام اسلامى ایران نبود، اما بعد از آغاز آن وضعیتى به وجود آمد که نظام انقلابى ایران به عنوان کانون و منادى اسلام ناب محمدى (ص) و تنها سنگر پیکار در مقابل امپریالیسم و استبکار جهانى و امید بخش مستضعفان جهان و نهضت هاى آزادیبخش، باید مردانه و با تمام قوا در مقابل این تهاجم نظامى ایستادگى مى نمود و با دادن درس سختى به متجاوزین و حامیان آنها و احقاق کامل حقوق ایران، درس ایستادگى و مقاومت تا پیروزى را به تمامى ملتهاى مورد ستم و نهضت هاى آزادى بخش جهان، مى آموخت. در واقع نظام اسلامى علاوه بر مقاصد مادى مانند بیرون راندن متجاوزین از خاک ایران، محکومیت متجاوز و پرداخت غرامت و...، اهداف معنوى بسیار بالاترى از تداوم دفاع مقدس تعقیب مى کرد که این اهداف برگرفته از اصول و مبانى اسلامى بود از این رو دفاع مقدس نه یک جنگ معمولى بین دو دولت بلکه جنگى سرنوشت ساز بین جهان کفر با جهان اسلام بود که مى بایست تا پیروزى قاطع جبهه اسلام و تسلیم استکبار جهانى و رفع فتنه تداوم مى یافت. بر این اساس حضرت امام (ره) به صورت مرتب بر تداوم جنگ تا تأمین اهداف مشروع نظام اسلامى تأکید داشتند و مى فرمودند: «اگر این جنگ بیست سال هم طول بکشد ما همچنان ایستاده ایم» ب. شرایط و اوضاع پذیرش قطعنامه 598 مقاومت، ایستادگى و پیروزى هاى مکرر ایران در جبهه هاى نبرد در طول سالهاى جنگ به هیچ وجه خوشایند استکبار جهانى نبود از این رو در ماههاى آخر جنگ، حمایت جهانى از عراق به اوج رسید و آمریکایى ها عملا و به طور مستقیم وارد صحنه شدند. سکوهاى نفتى ما را بمباران مى کردند و با هدایت هواپیماهاى عراقى بمباران نفت کش ها را تسهیل مى کردند. هواپیماى مسافربرى ایران را مستقیما منهدم کردند. فرانسوى ها هواپیماهاى پیشرفته سوپر اتاندارد و میراژ 2000 در اختیار آنها گذاشتند، روسها مدرنترین هواپیماهاى جنگنده و دورپرداز و بلند پرواز و... را به عراق ارسال کردند. کویت و عربستان سیل دلارهاى خود را به عراق روانه ساختند. آلمانیها مواد لازم براى سلاح شیمیایى در اخیتار آنها مى گذاشتند. عراق به طور وسیع مناطق مسکونى و جبهه ها را بمباران شیمیایى مى کرد و مجامع بین المللى با سکوت خود این جنایات را تأیید مى کردند. در نتیجه جنگ از حالت طبیعى خود خارج و به یک نسل کشى گسترده و بدون هیچ گونه ملاحظات اخلاقى، انسانى، حقوقى و... تبدیل شده بود.( امام خمینى (ره)، دفاع مقدس، سید على نبى لوحى، ص 408) و از سوى دیگر تحریم هاى همه جانبه و شدید بین المللى، فشارهاى بسیار زیادى در زمینه اقتصادى، نظامى و... بر مردم و مسؤولین ایران به وجود آورده بود. ج. پذیرش قطعنامه 598 به مثابه جام زهر در چنین شرایطى حضرت امام (ره) با مشورت مسؤولین نظام و کارشناسان، مصلحت نظام اسلامى را در پذیرش قطعنامه 598 و قبول آتش بس دیدند و لذا باید از آن همه آرمانها و اهداف کلان و بلند مدتى که از تداوم دفاع مقدس انتظار داشتند چشم پوشى مى نمودند اما این موضوع گیرى جدید به هیچ وجه با روحیات و انتظارات مردم ایران و خصوصا رزمندگان و خانواده هاى شهدا و ایثارگران هماهنگى نداشت و آنان پذیرش چنین چرخش ناگهانى را نداشتند. افزون بر این، این موضع گیرى مى توانست تأثیر منفى بر حرکت هاى انقلابى و نهضت هاى آزادى بخش جهان نیز داشته باشد. طبیعى است در چنین شرایطى پذیرش قطعنامه و آتش بس، به مثابه کشیدن جام زهرى براى حضرت امام (ره) بود که تنها به خاطر رضاى خداوند و حفظ اسلام و مصالح نظام اسلامى آن را با جان و دل پذیرا شدند. و لذا در پیام تاریخى خود در مورد پذیرش قطعنامه مى فرمایند: «... قبول این مسأله براى من از زهر کشنده تر است ولى راضى به رضاى خدایم و براى رضایت او این جرعه را نوشیدم، در شرایط کنونى آنچه موجب این امر شد، تکلیف الهى ام بود. شما مى دانید که من با شما پیمان بسته بودم که تا آخرین قطره خون و آخرین نفس بجنگم، اما تصمیم امروز فقط براى تشخیص مصلحت بود و تنها به امید رحمت و رضاى او از هر آنچه گفتم گذشته و اگر آبرویى داشتم با خدا معامله کرده ام». البته اقدام خالصانه حضرت امام (ره) هم در کوتاه مدت و هم در دراز مدت شرایط را به نفع نظام اسلامى رقم زد زیرا این موضوع ناگهانى که به هیچ مورد انتظار دشمنان نبود، یکباره دشمن را به موضع انفعالى کشاند و در حالیکه از «ماشین جنگى» برتر و حمایت همه جانبه بین المللى برخوردار بود، با قبول قطعنامه از سوى ایران و حضور گسترده و بى نظیر مردم در جبهه ها، پس از نبردى یک ماهه شکست را پذیرفت و به قبول قطعنامه گردن نهاد و از سوى دیگر باعث شد تا شعار صلح طلبى را از دست دشمنان بگیرد و آنان را کاملا خلع سلاح نماید. و با حمله عراق به کویت و شکل گیرى ائتلاف بین المللى علیه عراق، حقانیت ایران در جنگ تحمیلى براى همگان آشکار و دولت عراق به عنوان متجاوز شناخته شد.

منبع: پرسمان دانشجویی