عده ای با نامتان نان می خورن ای شهیدان خونتان را می خورن
جنگ رفت و شهر ما تاریک شد راه وصل عاشقان باریک شد
شما رفته مردم ریایی شدند و برخی دگر شیمیایی شدند
نه ان شیمیایی که در جنگ بود نه ان گاز سمی که بی رنگ بود
همانان که رنگ ریا می زنن همانان که بر سینه سنگ خدا میزنند
همانان که یادی زدین می کنن فضا را پر از ادکلن می کنن
به یک چک رشوه خور میشوند به یک حکم مسئول کل میشوند
همانان که در بی حجابی تکند سزاوار یک قبضه نارنجکند
به سنگ تهاجم محک می شوند به مثل عروسک بزک میشون
از اینها بپرسید که مهران کجاست شلمچه حلبچه فاو مریوان کجاست؟
از اینها بپرسید همت که بود ؟ از این ها بپرسید باکری که بود ؟
از این ها بپرسید که بابایی که بود؟ رجایی حسنپور اللهیاری که بود ؟
کسی فکر گلهای این باغ نیست کسی مثل ان روزهای داغ نیست
همه ناگهان عافیت خو شدند به یک شب از این رو به ان رو شدند
کسی بر شهیدان سلامی نگفت رضای خدا را کلامی نگفت
بیایید مردم که بهتر شویم در این ابشار خدائی تر شویم
بیایید تجدید پیمان کنیم
نگاهی به قبر شهیدان کنیم
برچسب ها :
ادبیات مقاومت ,
