یاد کانالها بخیر ، که گنداب خودنمایی در آن جریان نداشت .

یاد مین ها بخیر ، که سکوی پرواز بود.

یاد گلوله ها بخیر ، که قاصد وصال بودند .

یاد خمپاره بخیر ، که پیمانه وصل همراه داشت .

یاد منورها بخیر ، که دیدار چهره های نورانی می آمدند و سرانجام شدت حادت چراغ عمرشان خاموش می شد و آخرین خود را می انداختند .

یاد لباسهایی بخیر ، که از بس عزیز بودند خدا زمین را به رنگ آنها آفرید .

یاد فانسخه هایی بخیر ، که کمرهای زرین جهادگران را محکم می کرد و حلقه های اسارت دنیا را نه یکی پس از دیگری که همه را به هم می گسست .

یاد قمقمه ها بخیر ، که آب حیات از آنها می جوشید و پایان نداشت .

یاد سربندها ی سرخ ، که نام ائمه برروی آنان حک شده بود و بچه ها دوست داشتند با سربندها به خاک سپرده شوند.

یاد ذکرهای شب عملیات بخیر ، که همه آرزوی دیدار یار را طلب می کردند.

یاد پلاک ها بخیر ، که خیلی از آنها صاحب نداشت و خیلی از رزمنده گان بخاطر اینکه همانند حضرت فاطمه (س) گمنام باشند به گردن نمی انداختند.

یاد دوستان ورفقا وبچه های محل و همکلاسی ها ی با مرام بخیر ، که هر کدام از اینها بخاطر حفظ و حراست از این مملکت شهید و مفقودالاثر و جانباز شده اند.