یـــک روز تـــاس کبـــاب گـــذاشتـــم و منتظـــر شــــدم تـــا یــــوسف (شهید یوسف کلاهدوز) از ســـر کـــار بیـــایــد . همیـــن کـــه آمـــد رفتـــم ســـر قابلــمــه تـــا ناهــار را بیــــاورم ولـــی دیــدم همــه ی سیب زمینـــی ها لـــه شـــده؛ خیــلــی نـــاراحت شـــدم . یــک گـــوشــه نشستـــم و زدم زیـــر گریــــه ؛ وقتــی فهمیـــد بـــرای چــه گــریه می کنـــم ، خنـــده اش گــرفت؛ خـــودش غـــذا را رفت آورد ســـر سفــره . آن قـــدر از غـــذا تعریــف کـــرد کــه اصلاً یـــادم رفت غذا خراب شــده !
حالا اگر یک روز غذای مادرمان یا همسرمان فقط کمی باب طبع ما نباشد رفتار ما چگونه است؟آیا مثل شهدا رفتار می کنیم؟؟؟
