روستای ابوحمیظه

روستای ابوحمیظه در بخش مرکزی دشت آزادگان، در پنج کیلومتری جنوب شرقی شهر سوسنگرد و در مسیر اصلی سوسنگرد به اهواز واقع شده است و رود کرخه از دو کیلومتری شمال آن عبور می کند. با آغاز جنگ این آبادی و مناطق پیرامون آن به دلیل موقعیت حساس ارتباطی (قرار گرفتن در مسیر سوسنگرد-اهواز)و نزدیکی به شهر سوسنگرد (به عنوان پایگاه مقدم مقاومت سوسنگرد از جنوب شرقی) از ابتدا با تهاجم دشمن و نبردهای سخت رو به رو شد؛ به طوری که نیروهای نظامی عراق در تجاوز مهر ماه 1359 به سمت سوسنگرد، در پی تصرف این روستا و مناطق مجاور آن بودند. این روستا در روز اول جنگ با حمله ی نیروهای دشمن رو به رو شد و عراقی ها تا ابوحمیظه پیش روی کردند.

در اواخر آبان 1359 نیروهای لشکر 9 زرهی دشمن که حمله دوباره ی خود را به سوسنگرد تدارک دیده بودند، ابو حمیظه را تصرف و ارتباط جاده ای سوسنگرد-اهواز را قطع کردند. در این اشغال علی رغم، مقاومت پر شور اهالی که بیشتر از قبیله ی مزرعه بودند، عراقی ها با آتش توپخانه و حمله ی تانک ها، ابتدا این روستا را محاصره و سپس تصرف کردند و حدود 96 نفر از اهالی آن را مظلومانه به شهادت رسانده و یا به اسارت بردند و روستا را به ویرانه ای مبدّل ساختند. شدت حمله و غارت عراقی ها به حدی بود که در برخی از منابع آ ن را جنایت وحشیانه ی عراقی ها و به همراه آدمکشی، قتل و غارت خواندند و آن را به یکی از حوادث تلخ جنگ در این شهرستان تعبیر کرده اند.

نقل است که در کشتار دسته جمعی و وحشیانه ی جوانان و خانواده ها ی این روستا، عراقی ها یک خانواده ی شانزده نفری را که از آبادان به ابوحمیظه رفته بودند، یکجا به شهادت رساندند. در این ایام، رزمندگان در اطراف آبادی استقرار یافتند و در 25 آبان ماه، پس از احداث پل شناور بر روی کرخه، خود را به آبادی گلبهار در جنوب شرقی ابوحمیظه رسانده و در پی بازپس گیری این روستا و شکستن محاصره ی سوسنگرد برآمدند.اندکی بعد، با تلاش و همت یاران دکتر چمران و دیگر رزمندگان، ابوحمیظه در 26 آبان 1359 آزاد شد. در این درگیری ها دکتر چمران از ناحیه ی پا مورد اصابت ترکش قرار گرفت و مجروح شد.

در اوایل آذر 1359 نیروهای دشمن که در پی تصرف سوسنگرد بودند دوباره تا نزدیکی ابوحمیظه پیش روی کردند، امام مجبور به عقب نشینی شدند و ابوحمیظه و حومه ی آن تا پایان جنگ از تجاوز مستقیم دشمن در امان ماند. با خاتمه ی جنگ، بازسازی ابوحمیظه با احداث واحدهای مسکونی و مراکزی چون مرکز خدمات روستایی، شرکت تعاونی روستایی، مدرسه و نیز مرکز خدمات بهداشت و درمان آغاز شد. اکنون به یاد شهدای این روستا که بیش از پنجاه نفر از آنها مفقود الاثر هستند، یادمانی احداث شده است که میزبان یک شهید گمنام است.

منابع:کتاب اطلس جغرافیای حماسی 1 (خوزستان در جنگ) صفحه 131 - 132