انجام چند عملیات ناموفق و به شهادت رسیدن عده ای از فرماندهان رده بالا، فرمانده ی کل قوا؛ حضرت امام خمینی- رحمة الله علیه- ، را بر آن داشت تا با صدور فرمانی ، برنامه ریزان جنگ را از حضور در خط مقدم بازدارند، لذا همگی آن ها ملزم شدند نیروهایشان را در عملیات ها از طریق بی سیم، و از پشت سر هدایت کنند.
چند روز پس از صدور این فرمان ، خبر رسید سردار محمد فرومندی، در خطوط مقدم به ساماندهی نیروهایش مشغول است. مسئول مافوق وی در پاسخ به مواخذه ی فرماندهان گفت: «محمد را به حال خود بگذارید. او دیگر زمینی نیست، آسمانی شده است. در هر فرصتی که به دست می آورد ساعت ها پیشانی برخاک می گذارد.»
چند روزی از این جریان گذشت. عملیات در منطقه ای رملی آغاز شد. هم رزمش می گوید: «کسانی که با مناطق رملی آشنایی دارند می دانند خاک نرمی در آن جاست که انسان را تا زانو در خود فرو می برد. حرکت و انجام عملیات در چنین مناطقی بسیار مشکل است. بدتر از همه، بادهایی است که خاک ها را بر سر و روی رزمندگان می پاشد وآن ها را تا پا به رنگ خاک در می آورد. فقط برق چشم هاست که پس از چهره های خاک آلود، نوید حضور رزمندگان را در آن مکان می دهد.
در گرماگرم نبرد، صدای موتور توجهم را جلب کرد. بدان سو رفتم. فرمانده ی عملیات ؛ محمد فرومندی، را دیدم که سوار بر موتور در منطقه حضور یافته و پیشروی نیروهایش را نظاره گراست. آن چه مرا به تعجب واداشت ، چهره ی پاکیزه و درخشان او در آن منطقه بود. گویی همان لحظه با آ ب گرم استحمام کرده بود. و... دقایقی بعد ترکش خمپاره ای او را آسمانی کرد.»
منبع:
« روایت عشق، سیمین وهاب زاده مرتضوی،ص100، راوی هم رزم شهید محمد فرومندی»
برچسب ها :
کرامات شهدا ,
