خاطرات دفاع مقدس (جبهه و جنگ)،کرامات شهدا

به نماز سید که نگاه می‌کردم، ملائک را می‌دیدم که در صفوف زیبای خویش او را به نظاره نشسته‌اند. رو به قبله ایستادم. اما دلم هنوز در پی تعلقات بود. گفتم: ""نمی‌دانم‏, چرا من همیشه هنگام اقامه نماز حواسم پرت است."" به چشمانم خیره شد. گفت: مواظب باش! کسی که سرنماز حواسش جمع نباشد، در زندگی نیز حواسش اصلاً جمع نخواهد شد. گفت و رفت. اما من مدتها در فکر ارتباط میان نماز و زندگی بودم. بار دیگر خواندم، اما نماز سید مرتضی چیز دیگری بود(شهید مرتضی اوینی)

منبع : کتاب همسفر خورشید راوی : دوست شهید